BAHATTİN KARAKOÇU RƏHMƏTLƏ YAD EDİRİK

Türk ədəbiyyatının ən sevilən simalarından biri olan Bahattin Karakoçu rəhmətlə yad edirik...

Bahattin Karakoç 5 mart 1930-cu il tarixində Türkiyənin Kahramanmaraş rayonunda anadan olmuşdur. Orta məktəb təhsilini öz kəndində tamamladıqdan sonra Adanada ali təhsil aldı və Kahramanmaraşda səhiyyə sahəsində işə başladı. Axırıncı iş yeri Kahramanmaraş Vərəm Dispanseri oldu. Oradan 1982-ci ildə təqaüdə ayrıldı. Müxtəlif qəzet və jurnallarda məqalələri çıxdı. 1986-1987-ci illərdə Kahramanmaraşda “Dolunay” adlı jurnalı nəşr etdi. Hər il təşkil olunan “Dolunay şeir gecələri” tədbirlərini başlatdı. Çox sayda mükafata layiq görüldü. 1986-cı ildə Türkiyə Yazıçılar İttifaqı tərəfindən “ilin şairi” seçildi. 1989-cu ildə Mədəniyyət Nazirliyi tərəfindən Türkiyəni təmsil etmək üçün “Struqua Beynəlxalq Şeir Axşamları fetsivalı”nda iştirak etdi. 1991-ci ildə Türkiyə Diyanət Vəqfi tərəfindən təşkil olunan “Münacat müsabiqəsi”ndə “Bəyaz diləkçə” adlı şeiri ilə birinci yerə layiq görüldü. Şairin şeirlərindən bir çoxu bəstələnib dillər əzbəri olmuşdur. Beş oğlan, dörd qız övladı var.

Türk ədəbiyyatının ən sevilən simalarından birinə çevrilən şair və yazıçı Bahattin Karakoç Kahramanmaraşda, müalicə aldığı xəstəxanada 17 oktyabr 2018-ci il tarixində, 88 yaşında vəfat etmişdir. Allah rəhmət eləsin.

Beyaz dilekçe

Rahman ve Rahim olan Adına sığınarak,
Açtım iki elimi, kor gibi iki yaprak.
Bir edep ölçeğinde umutlu ve utangaç,
İşte dünya önünde, benim ruhum Sana aç.

Bu seyriyen ellerle, Senden Seni isterim,
Senden Seni isterken, canımdan çıkar tenim.
Sana aşık ruhumdur, merceği yakan ışık,
Gözlerim, Cemalini görmeden de kamaşık.

Bir mirasyediyim ben, iflasın eşiğinde,
Hep sabırla çürüyor, ihlas bileşiğinde.
Kimin kimlik ararken, hem güler, hem ağlarım
Yükseklerden dökülen sular gibi çağlarım.

Çok tuzlu bir denizim, her anım med ve cezir,
Sana aşık olalı, yüreğim kutla esrir.
Döşeğim kara toprak, yorganım kara bulut,
Ben Seninle doluyken, vurgun yapamaz umut.

Her insan günah işler, Senden saklanırmı sır?
Tövbe dilekçesiyle sırttan kalkar bu nasır.
Kainatı yarattın, donattın, rızık verdin,
Kimine sonsuz körlük, kimine ışık verdin.

”Yanlış adım atmayın! ”, diye indi her kitap,
Sana açılan eli, geri çevirmezsin Rab.
Ulu Birsin, sineden Peygamberler gönderdin,
Gökyüzüne yıldızlar, yere çiçekler serdin.

Senden önce bir Sen yok, kainatta ilk Sensin!
Bu kainat bir meta, hepsine malik Sensin!
Rabbim, Seni tanıyan, bilir doluyu – boşu.
Kapına geldi işte, yorgun bir aşk şarhoşu.

Garibim, muzdaribim, ama umutsuz değil,
Seninle dost olanlar, cihanda mutsuz değil,
Kulunun Kurbanıyım, Rabbim, Senin mülkünde,
Garip kulun, lütfeyle gülümse dilekçeme.

Senin için verince, verenin feyzi artar,
Gönülden bir sadaka, dağca bir ömrü tartar.
Kainatta ne varsa, hepsinin zikrinde Sen!
Hamd ve şükür Sanadır, her şey Seninle esen!

Sen ki Sana geleni çevirmezsin eli boş,
Aşık boşa dememiş: Lütfun da kahrın da hoş!
Bir Beyaz Dilekçedir, Sana her yalvarışım,
İmanımla amelim, hem perdem, hem nakışım.

Çalı bile kendine sığınan kuşu itmez,
Sen Gafursun, Azizsin, Senin Keremin bitmez!
Geldim işte kapına, kul Senden ırak olmaz,
Sana adanmamışsa, yürekte yürek olmaz!

Her müslüman bir kartal, vurulur da pes etmez,
Oruçtan tad alanlar, kemik peşinde gitmez.
Bezmi-elestte Sana secde eden ruh için;
Verdiğin söze sadık, doğru giden ruh için:

Hiç kimseyi vatansız, milletini devletsiz,
Gönülleri sevdasız, şehirleri mabetsiz;
Bayrakları rüzgarsız, ocakları ateşsiz
Bırakma ulu Rabbim, asi kul değiliz biz.

Benden önce esirge, Muhammet Ümmetini,
Esen gitsin her kervan, en sona ula beni!
Kainat bir mozaik, her şeye sahip Allah!
Ey gizli ve aşikar, her derde tabip Allah!..