İLAHİ MÜJDƏ

İLAHİ MÜJDƏ

Deyirlər ki, yuxular

Çin olmayır hər zaman?

Yuxu da var, çin olub

Edir adamı heyran.

Yox fərqi, yuxu görən

Kiçik, ya böyük olsun,

Təki bütün yuxular

Xoş sonluğa yozulsun!

***

Mustafa Akkadın məşhur filmi var,

“Ər-Risalə/Çağrı”. Baxaraq bir gün,

Doqquz-on yaşında bir uşaq aşkar

Onun təsirinə düşdü büsbütün.

Orda görünməyən bir surət vardı,

Özü görünməzdi, səsi gələrdi.

Ordakı musiqi qəlbi alardı,

Hər sözü ürəyə nur səpələrdi.

Həzrət Mühəmməddi o görünməyən,

Hamını özünə məftun eyləyən.

Balaca körpə də Ona vuruldu,

İlahi bir eşqin təşnəsi oldu.

Artdı məhəbbəti onun günbəgün,

Bunda mənasını gördü ömrünün.

Evdə olmasa da bir namaz qılan,

O, namaz qılmağa başladı haman.

Uşaq kamilləşib qabağa getdi,

Ağılda-kamalda yaşını ötdü.

Suallar verərdi ata-anaya,

Onun sözlərindən çıxan mənaya

Böyüklər verməyib bir əhəmiyyət,

–Keçər, uşaqlıqdır, –sanardı, əlbət.

Uşaqda kamillik artıb günbəgün,

Gəldi inanılmaz hala büsbütün.

…Bir gün gözlənilməz əhvalat oldu:

Uşaq, dərsdən evə pərişan gəldi.

Yoxdu üst-başında səliqə-sahman.

Atası məktəbə çağrılan zaman

Hər şey aydın oldu: O, dalaşmışdı.

Elə qəzəblənmiş, elə coşmuşdu,

Özünə gələ də bilmirdi uşaq.

Şagirdlər içində bir yava-yanşaq

Peyğəmbər adına kobud söz deyib,

O söz də buna çox təsir eyləyib.

Dözə bilməyərək bu haqsızlığa,

O da qaldırıbdır yekə bir qovğa.

Ciddi xəbərdarlıq oldu ataya:

-Bir də qoşulmasın o, hər boş şeyə.

Boş şeyə!… Sən onun dediyinə bax,

Ondan kim dərs alıb kamil olacaq?

O, iki cahanın bir Günəşinə

Bir çocuq edirsə rişxənd, ya tənə,

Nə qədər dayazmış bir gör bu insan,

Naşı, bixəbərmiş Haqq Rəsulundan.

Mühəmməd eşqilə yaratdı Allah

İlk insan Adəmi, bu ki, haqdır, haq!

Bulud kölgə salıb uşaqkən hələ

Yerimişdi Onun başı üstüylə.

Onu təqib edən Sürakanın da

Yeriyə bilmədi atı bir an da.

Ona ümmət olmaq istədi Musa!

Bu yarı-yarımçıq müəllim isə…

Cahan Günəşinə dil uzadana

Haq da qazandırdı, dinmədi ona.

Haqlını günahkar sayan o qulun

Bircə adı vardır, tək bircə -Məlun!

“Müəllim” adı tam haramdır ona,

Bu beyni kütləşmiş boynu yoğma!

Uşağın atası öz şəhərində

Ad-sanlı, tanınmış, bir məşhur idi.

Ona müəllimin bu “xəbərində”

Deyilən sözlər çox təsir eylədi.

Saxlaya bilmədi özünü ata,

Nə qədər danladı oğlunu, bu da

Göstərə bilmədi öz təsirini,

Uşaq çəkinmədi, durdu şir kimi:

-Hər kim Peyğəmbərə uzadarsa dil,

 Mən dözə bilmirəm, bu mənlik deyil!

Aradan keçməmiş hələ bir müddət,

Atanı məktəbə etdilər dəvət.

Yenə həmin sözlər, həmin şikayət,

Yenə dava-dalaş, köhnə ziddiyyət.

Danlaqlar uşağa etmirdi təsir,

Dəniz tək çalxanır, yel kimi əsir,

Vulkan tək püskürüb, sel kimi coşub,

Hər cür maneəni əzmlə aşıb

Peyğəmbər eşqinə o vuruşurdu.

Bu yolda nə qədər dara düşürdü,

Əsla yorulmurdu, qüvvətlənirdi,

Bezmirdi, dözürdü, şirə dönürdü.

Aylar ötüb-keçdi. Bahar gəlincə

Uşaq xəstələndi. Özü də necə!

Təbiət bəzənib olurdu əlvan,

Uşaqsa solurdu hey zaman-zaman.

Xərçəngə tutuldu zavallı uşaq,

Sən bir bu körpənin qismətinə bax!…

Yox idi bir əlac onun dərdinə

Uşaq üzülürdü hey gündən-günə.

Böyüklər, xoş getsin deyə uşağa,

Durub başladılar namaz qılmağa.

Anası büründü, döndü atası,

Evdə eşidildi Quran sədası.

Olsa da bu işə uşaq çox məmnun,

Dərdinə bir çarə yox idi onun.

Ağıla gəlməyən hallar olurdu:

Hər səhər otağa girəndə ana

Qapı-pəncərəni açıq görürdü.

Heyrətli gəlirdi vəziyyət ona:

Axşam bağlasa da dönəbədönə,

Səhər pəncərələr açıqdı yenə.

Bunu uşaq edir! –“izləyim görək,

Axı nə deməkdir bu iş, nə demək?”

Xəlvəti izlədi ana oğlunu,

Gördü gümanının doğruluğunu:

Gecələr yataqdan qalxaraq uşaq

Gəlib pəncərəyə yaxınlaşaraq,

Açır, nəyi isə o seyr eyləyir,

Sonra pəncərədən əl də yelləyir.

Hara, kimə görən əl eyləyir o?

Kimə, pıçıltıyla nə söyləyir o?

Anlaya bilməyib sözləri ana,

Düşündü xəstəlik güc gəlir ona.

Ana ürəyidir, dözmədi yenə,

Axır sual verdi, o, körpəsinə.

Ana məhəbbəti, ana sevgisi,

Sənin bərabərin varmı dünyada?

Allah sevgisindən sonra sənindi

Ən ulu məhəbbət, ən ulu sevda!

Belə nəql edilir Rəsulallahdan:

Bir nəfər soruşur: Olsa bir məqam,

Məni eyni anda çağıran zaman

Peyğəmbər, bir atam, bir də öz anam

Hansı çağırışa yollanım əvvəl?

Bilmirəm nə qərar verim mən buna.

Dedi Rəsulallah: Sonda mənə gəl,

Ən əvvəl anana, sonra atana!

Bəlkə biz bilməyən elə qüdrət var,

Onunçün ucadır belə analar?…

Oğul gizlətməkdə etsə də israr

Axır demək oldu sonuncu qərar.

Dedi: Ana, açıb pəncərəmizdən

Salam göndərərək Peyğəmbərə mən:

“Sən, ey Badi-Səba, rica edirəm,

Səmti-Hərameynə düşərsə yolun,

Yetir salamımı, gəlir qəlbimdən,

Yetir hüzuruna, yetir Rəsulun!”

Salam göndərirəm hər axşam-sabah

Axır ki, bir dəfə çatar, İnşallah!

***

Xəstəlik artırdı onda günbəgün

Taqət qalmamışdı yerimək üçün.

Səhər yeməyinin vaxtıydı, bir gün

Ata-anasının yanına gəldi.

Axşam gördüyünü söyləmək üçün

Özünü topladı, qəddi düzəldi.

Fəqət gözlərinin dərinliyində

Bir az qorxu vardı, bir az da sevinc,

Başladı, körpənin hər dediyində

Vardı bir xoş niyyət, xoş ovqat, xoş uc:

-Axşam uzanmışdım oz çarpayımda

İkiyə ayrıldı evin tavanı,

Gördüm aralıqdan enən bir anda

Ağappaq geyinmiş iki adamı.

Onlar söylədilər mənə: Sən çoxdan

Bu yorğan-döşəkdə xəstə yatırsan.

Səni, istəyirsən gəzdirək bir az,

Həm hava alarsan, həm dincələrsən.

Mən də razılaşdım, dedim pis olmaz,

Məni qaldırdılar göylərə həmən.

Kiçik görünməyə başladı necə

Ev də, məhəllə də, şəhərimiz də,

Görünməz olaraq gözdən itincə

Möhtəşəm saraya yetişdik biz də.

Elə oyuncaqlar vardı ki, orda,

Ömrümdə heç zaman mən görməmişdim;

Oynadım, dincəldim, xeyli. Axırda

Düşündüm: Nə gözəl yerdi, mən düşdüm!

Məni gətirənin biri bu zaman

Sanki ürəyimdən keçəni bildi,

Səmimi nəzərlə, çox da mehriban

Bir xoş təbəssümlə yanıma gəldi:

Oğul, görürsənmi, burdakı heyvan

Səninçün qurbandır, istərsən kəsək.

Özün də əbədi burda qalarsan.

-Atamı-anamı istəyirəm tək!

Onlar çox nigaran olarlar axı,

Yalnız istəyirəm mən qayıtmağı!

Məni qaytararaq öz yatağıma,

Getdilər, başladım yuxlamağıma.

Bir də ayıldım ki, açılıb səhər,

Allah! Nə gözəldir bu gecəkilər!

Baxdı ata-ana çox bir-birinə,

Bir şey anlamadı söhbətdən yenə!

Ardı var